Uluslararası Bisiklet Turları



MİDİLLİ ( LESVOS ) ADASI   

1.GÜN


Yıllardır Edremit körfezinin çeşitli noktalarından iç geçirerek izlerdim Midilli’yi.
Bazen sislerin içinde ulaşılmazdı, bazen yüzerek gidilebilirmiş gibi gelirdi gözüme..
Kaç gece Midilli’nin uzayan ışıkları salınarak değmişti kumsala uzattığım ayaklarıma..Assos’ta, Küçükkuyu’da ve Cunda’da. Kaç zamandır hayalini kurmuştum suyun öte kıyısında pedal basmanın.
Bu yüzden İzmir Bisiklet Derneği’nin düzenlediği turun haberini aldığımda çocuklar gibiydim, sevindim..


              
                     Assos’tan Midilli’nin görünüşü


Bisiklet rotamız



Hızla hazırlıkları tamamlamıştık ve buluşma sabahı erkenden hazırdık iskelede..
Pasaport işlemleri yavaştı ve biz bir an önce ulaşmak istiyorduk tam karşımızdaki Midilli’ye..
Özenle yerleştirdik bisikletlerimizi feribota. Uykusuz, yorgun ama çok coşkuluyduk..

 





Feribotun ardında bıraktığı bembeyaz köpükler deniz gibi yüreğimizi de kabarttı yeterince..Sabah güneşinin ısıttığı Cunda’ya paralel ilerlerken, denizde oynaşıyordu yunuslar. Bir süre izledik keyifle.
Anakaradan Ege’nin pürüzsüz lacivertliğini yararak tam yol ilerlerken sıkı bir sohbeti koyulaştırmıştım bile kaptanla Yunan adaları üstüne.
Sarp dağları belirdi ilk önce Midilli’nin, ardından Mytilini şehrinin çok şeylere tanık kalesi.. 





Küçük burnu döndüğümüzde sakin bir liman çıkıverdi önümüze. İşte tam karşımızda tüm gizemiyle Mytilini..




Limana serili ilaçlı battaniyeye basarak girdik pasaport kontrolüne. Ayvalık’a göre daha çabuk tamamlandı işlemlerimiz. Adalı bisikletçi dostlarımızla kucaklaştık. Önde motosikletli polis eskortu, ardında adalı bisikletli rehberlerimiz ve biz…
Meraklı bakışlara meraklı bakışlarla karşılık verirken baştan başa geçtik Mytilini’yi.. 







Şehirden çıkar çıkmaz oldukça düzgün ve çizgileri yeni çizilmiş bir yolda tırmanışa başladık. Daha ilk kilometrelerde sürücülerin bisikletçilere gösterdikleri saygı ve özen kaçmadı dikkatimizden. Tur boyu defalarca bu saygıyı gözlemledik. Henüz üç-beş kilometre pedal basmış olmamıza karşın, sıfırdan 160 kotlarına çıkmıştık bile. Adanın apik ve engebeli arazisi hakkında ilk bilgilerimiz oluşmaya başlamıştı böylece. Önümüzdeki rotanın öyle çok ta kolay olmayacağının ilk ipuçlarıydı bu gözlem..




Yükseldikçe genişleyen ufuklarımızda daha da güzel görünmeye başladı Midilli gözümüze. Sağımızda ve solumuzda uzanan nefis çam ormanlarını geçtik. Su takviyesi yapmak üzere girdiğimiz benzin istasyonunda benzin almakta olan bir adalı, Türk olduğumuzu öğrenince bütün ekibin su paralarını ödemek için seslendi görevliye.




Sonrasında düştük tekrar yollara. Solumuzda adanın iki iç denizinden küçük olanı, yani Giera körfezi hızla iniş yaptığımız rotadan muhteşem gözüküyordu. Bir an Ekincik’ten Köyceyiz’e inişe benzettim bu açıyı.. O kadar tanıdıktı ki topoğrafya, çamlar ve zeytinlikler ve havaya yayılan kokular ile bir an kendimi ülkemde hissettim.Yüklü bisikletlerimize aldırmadan dilimde Ege türküleri keyifle yüklendim pedala..





Körfezin kuzeyine koşut uzayan dümdüz yolda daha da belirginleşti kokular. Katırtırnakları atmosferi saran baskın kokularıyla sapsarı uzanıyordu yol boyunca. Arsızca çektim içime. Hanımelleri, tek tük ıhlamurlar, iğdeler, yaseminler, fulyalar, yol boylarında başıboş açmış zakkumlar, yabani biberiyeler, kekikler, köy evlerinin bahçelerindeki renk renk sardunyalar burnumun direğini sızlatırcasına bir armoni oluşturuyordu. Adanın kendine özgü bir kokusu vardı ve ben çok etkilendim bu kokudan..
Giera körfezinin kuzey batısında yol deniz kotuyla birleşti.. Ardından küçük küçük tırmanışlarla sonsuzluğa uzanıyordu sanki önümüzde.
Katırtırnakları ve zakkum kokularıyla sıfırdan 223 kotlarına kadar yükseldik. Bir süre sırt hattında kıvrımlı yolda ilerlerken, adanın ikinci ve daha büyük iç denizi olan Kalloni körfezini, görülesi manzarasını izledik yukarılardan. Kalloni körfezi ve körfezin kuzeyindeki ova Tisiknias ırmağının deltasında oluşan bataklıkta pelikanlar, flamingolar ve daha bir çok kuş türüne doğal yaşam ortamı sağlıyordu besbelli. Yol üzerinde ve bataklık boyundaki derme çatma kuş gözlem kulelerinde bir çok gözlemciyi gözlemledik.


Yine deniz seviyesindeyiz. Mayısın bu günlerinde suları iyice azalmış Tsiknias nehrinin, üzerindeki köprüden geçerek ulaştık Kalloni’ye. Şehrin kısmen içinden geçerek kuzeydeki Petra’ya yöneldik. Yavaş yavaş ve zevkle tırmanıyorduk zeytinlikler arasında, genellikle S şeklindeki dik rampaları. Kavurucu güneş altında iyice gerginleşti bedenimiz ve su yetiştiremiyorduk kavrulan bedenimize.





Gürcan’la biraz börek atıştırdık koyu bir gölgelikte. Karen’le 28 yıllık yol arkadaşı yaşlı yarış bisikleti ve ortak tutkumuz üzerine sohbet ettik dik rampanın orta yerinde. Yorucu bir tırmanıştı Petra yolu ve deniz seviyesinden 263 kotlarına ulaşmıştık ki nefis Petra manzaralı kır kahvesi çıktı önümüze. Elimde benim kadar terli bardağımda buz gibi bir bira içtim eşsiz manzara eşliğinde. Bergama’dan H.İbrahim Abi, Erol Abi, İsmail, Karen, Sezginer Abi ve daha birkaç arkadaş manzaranın keyfini çıkarttık bir süre..



                                       

Üzerinde dans eden kadın resmi olan uzo”Mini”
“İzmir Kızları” olarak biliniyor adanın her yerinde.


Tek bir kanat çırpışıyla millerce yol kat eden martılar ya da albatroslar gibi zeytinlikler arasından süzülerek indik Petra’nın bulunduğu körfeze..Küçük ve şirin bir balıkçı köyü Petra. Çarçabuk bir baştan bir başa geçtik Petra’yı. Daha 8-10 kmlik bir yol var ilk kamp yerimize.




                          
        
                    
Petra limanını solumuzda bırakarak küçük bir rampa tırmandık. Birkaç viraj döndükten sonra geceleyeceğimiz Molivos’u gördük uzaktan. Adanın kuzey batısında ve bir dil gibi Ege’ye uzanan yarımadanın yamaçlarına kurulmuş bir yerleşim Molivos. Girişinden Molivos’u Fethiye Kayaköy’le özdeşleştirdim.19 ve 20.yüzyılın başlarından kalma binalarıyla geçmişi çağrıştırıyordu Molivos.



   Petra çıkışından Molivos


Kentin girişindeki kavşakta bisikletli grup toplanırken 60 yaşlarındaki bir adam pet şişelerlesu dağıtıyordu sevecenlikle. Gürcan’a sordum vali yardımcısı dedi. Çok şaşırdım.




                                        Vali ve yardımcısı ...



Topluca gittik kampinge. Alışkın çabuklukta Ozan ve Kayhan’la yan yana çadırlarımızı kurduk. Günün yorgunluğunu bırakırken duşta keyifle Serenler zeybeğini mırıldanıyordum. Güneşin son ışıkları Molivos’un dar sokaklarını yalayarak terk ederken, Kalenin aydınlatması büyüleyici bir atmosfer oluşturdu kentin üzerinde. Balık ve bildik mezelerle reçinalı ada şarabını yudumlarken günün güzel ve yorucu yansımalarını okuyordum yeğenimin gözbebeklerinde…

   Molivos’tan kareler


   


   





2.GÜN


Cıvıldaşan kuş sesleriyle dinlenmiş olarak uyandık kampingde. Çadırların birbirinden bağımsız kurulması için bitki duvarları ile bölünmüş bölgede de yoğundu katırtırnaklarının ve biberiyelerin baygın kokusu. Sabah serinliğinde çektim içime. Hızla çadırlarımızı toplarken mırıldandığım türkülere eşlik ediyordu ispinozlar, bülbüllerle sakalar.

 






Yüklü bisikletlerimizle birkaç dakika sonra limana yakın toplanma yerindeydik.
Renk renk sandallarla ve çiçeklerle süslenmiş küçük liman insanı bir çok düşün içine çekiyordu. Yunanlı bisikletçiler uykulu gözlerle karşıladılar bizi. Sabah kahvelerini içerken bisikletimdeki kamp yükünü neden takip eden araca vermediğimizi sordular. Mazoşist olduğumuzu söyledi Gürcan espriyle. Ardından Türkiye’de uzun turlar yaptığımızı, bu turlarda takip aracı falan olmadığını ve alışık olduğumuzu anlattı yüklü bisikletlere.. Onaylayarak içten gülümsedi Yunanlı dostlar..



  Hep birlikte gittik kahvaltı yapacağımız adanın Babakale’ye bakan yüzündeki otelimize.
Programa göre bugün Molivos-Skyaminea-Mantamados-Termi-Panagia ve Mytilini’ydi rotamız. Otelin önünden önce kıyıya paralel, ardından dağlara doğru zikzaklar çizerek yükselen toprak yol kaçmadı dikkatimizden. Bu yolun Skala Skyaminea’ya kadar olan bölümünün bozuk ve stabilize, oldukça da zorlu bir rota olduğunu söyledi Yunanlı bisikletçiler. Ayrıca, Skala Skyamine’de deniz seviyesinden birden 370 kotlarına yükselen zorlu bir çıkış olduğundan pek ilgi görmüyormuş bu rota. Babakale ve Assos kıyılarını Midilli’den seyrederek pedal basma fikri, lastik patlatma riskinin ve rampaların zorluğunun önüne geçti elbette. Gürcan tüm sorumluluğu bize teslim ederek özgür bıraktı sekiz bisikletçiyi. Gezi boyunca içtiğimiz sigaralara dil uzatan (!), güler yüzü ve güzel enerjisiyle tanımaktan keyif aldığım Bülent Bey de motosikletiyle katıldı bizlere..


Sularımızı yedekleyerek dar sokakların taş kaldırımlarından geçerken önümüzde duvar gibi dikleşen rota çıkışın ne denli zor olacağının da habercisiydi. Skyamine ana yerleşimi ufukta bir kartal yuvası gibi gözüküyordu gözümüze. Dimdik yamacı kıvrıla kıvrıla çıkarken yer yer yüzde 20’leri geçen eğim hepimizi epeyce terletti. Yükseldikçe daha da genişledi ufkumuz. Yer gök zeytinlik oldu. Söylendiğine göre 12 milyonun üzerindeymiş adadaki zeytin ağaçları ve yıllık zeytinyağı üretimi de 50 bin tonun üzerinde. Türkiye’nin yıllık toplam zeytinyağı üretiminin 150 bin ton civarlarında olduğunu bilmek adadaki zeytinciliğin gelişmişliği hakkında yeterince fikir veriyor insana.




375 kotlarına ulaştığımızda sıcaktan buharlaşmak üzereydik. Sırt hattında bir süre ilerledik. Masmaviydi Ege ve bütünleşmişti gökyüzüyle.
Adalıların trafik kazalarından sonra kaza yerinde yaptıkları anma ve uyarı amaçlı küçük anıtlar iki gündür dikkatimizi çekiyordu yol kenarlarında. Yine böyle bir anıtın yakınında yemek molası verdik. Meyve sularımız ve tostlarımızla birkaç portakalı afiyetle tükettik.




Topoğrafyaya göre kilometrelerce iniş gözüküyordu önümüzde. Hızla ve peş peşe süzüldük Mantamados’a kadar. Küçük bir şehir turu atarak sığındık kilisenin bahçesindeki kestane ve çınar ağaçlarının koyu gölgeliğine. Güneşin en dik saatleriydi, günlerden de Pazar. Alev kusan taş sokaklar da boştu Mantamodas’ta, kilise de..
Kilisenin bahçesinde Serpil’i bekledik. Oysa birkaç yüz metre ileride köy lokantasının bahçesine çıkmışlar bir başka alev kusan sokaktan. Öğle rakısını içen yaşlı bir Rum, Türk olduğunu öğrenince Serpil’e uzo hediye etmiş. Hediyesini özenle taşıdı bisikletinde.

          





Küçük bir rampayla çıktık Mantamodas’tan. Hedefimiz deniz kenarındaki Termi. Yine açtık kanatlarımızı ve denize kadar yeniden süzüldük.
Termi’yi geçer geçmez buluştuk diğer rotadan gelen ekiple. Deniz molasının ardından
topluca girdik Mytilini’ye. Gümrük binasının önünden geçerek liman caddesinin ortasındaki alana girdik alkışlarla. Kırmızı kurdeleli sertifikalarımızı aldık, ropörtajlar verdik ada televizyonuna.


                                                                                   










                                           





Topluca Mytilini’nin havaalanı yolu üzerindeki otelimize gittik. Oda anahtarlarını bile almadan buz gibi havuza girdik..











                                                                             
                                                     






Gece eski limandaki bir kıyı lokantasında yerel yönetimin konuğuyduk yemekte. Uzolar içtik, halaylar çekip, sirtaki oynayıp, türküler söyledik. Türkiye’den geldiğimizi öğrenen hemen arkamızdaki masadaki iki yaşlı Rum’un sert görünüşlü garsonla karşı masadan ikram olarak gönderdikleri kalamar ve uzoyu dostluğun şerefine tüketirken, Gökçeada’dan Tepeköylü Barba Yorgo’nun meyhanesinin duvarındaki şu dizeler düştü aklıma..
İki yabancı gibi,
Karşılıklı iki kıyıda,
Aynı rakıyla dumanlı kafaları
Dillerinde aynı şarkı,
Dudaklarında aynı tebessüm,
Kim inanır ki düşman olduklarına?


Barba YORGO




3.GÜN



Rotanın başlangıcındaki 8-10 km.lik bölümünü ilk gün Molivos’a giderken de geçmiştik. Küçük körfezin kuzey batısındaki sapaktan güneye dönüp Giera körfezinin batı yüzüne doğru bastık pedallara. Bir süre deniz kotunda ilerlerken ufak ufak başladık yükselmeye. Daha ilk rampalardaydık ki S virajlar dönüşüverdi Z’lere..Çevremizdeki her yer zeytinlikti.






Küçük bir inişlerle ve küçük tırmanışlarla ulaştık yol üzerindeki Paleikipos’a. Bir marketin yanında biraz dinlendik. Bisikletlerimize asılı Türk ve Yunanistan bayrakları dikkat çekiyordu etraftan. “Kalimera, ya-su, ooo komşi, karşı taraf” sözcüklerini yol boyu çokça işittik.
                                                                     





Plakados ve Papados isimli yakın yakın köylerden geçtik. Gecelerin aksine gündüzleri sakindi sokaklar adanın genelinde. Papados köyünden sonra yine başladı tırmanışlar. Sonrası biraz düz ve uzunca tatlı bir iniş. Dereyle beraber denize inen yolda sıra sıra dev çınarlar bir tüneldeymişiniz hissini veriyordu tüm ekibe.
Plomari’nin denize uzak ilk sokaklarından geçtik. Yol üzerinde bir köy lokantası çok şirin gözüktü gözümüze. Gürcan dayamış bisikletini yaprak sarması siparişini vermişti bile.




Ardından gurmeliğiyle tanınan Ozan daldı mutfağa. Rostolar, makarnalar, yaprak dolmaları yoğurt ve salatalar söyledik. Servis yavaştı ve Ozan servis için de yardım etti tüm ekibe. Kalın kabuklu ekmek lokmalarımızı bandırdık salatadan sızan çiğ zeytinyağlarına. Porsiyonlar çok lezzetli olmasalar asla bitirilmeyecek büyüklükteydi. Doymuştu karnımız ve keyfimiz yerindeydi

Lokantadan sonra küçük bir tepe çıkıp sallandık deniz kenarındaki Palamari içlerine. Doğudan batıya masmavi Ege’yi ve şirin Rum evlerini izleyerek limanı geçtik. Hava çok sıcaktı ve davet ediyordu bizi deniz. Gözümüze kestirdiğimiz ilk yerde denize girdik. Kimimiz uyukladı yorgunluktan, kimimiz ürperdi Ege denizinin soğuk suyundan. Biraz oyalanarak toparlandık dönüşe geçmek üzere. Gürcan Giera körfezinin güney ucuna yakın Perama isimli bir köyden körfezin karşı yakasına motor taşımacılığının yapıldığı bilgisini verdi bize. Geldiğimiz tüm yolu dönmek hiç cazip gelmediğinden hepimiz çok sevinmiştik bu bilgiye.





                
                                                                                     
Haşlanmış bacak yarışması..  


Papados köyünden doğuya yöneldik. Zeytinliklerden söz etmeyeceğim artık. Çünkü adada yer gök zeytinlik. Papados’tan yaklaşık 6 km kadar sonra Perama’daydık. Çok şirin bir sahil bantını geçerek kalkmak üzere olan motorun bağlı olduğu iskeleye çıktığımızda Derya Bey ve Karen’la karşılaştık. Ada büyüktü ama dünya küçük. 2 şer Euro karşılığında Giera körfezinin doğu yakasına geçtik. İskeleden sonra hemen başladı rampalar. Uzunca bir süre rampa tırmanarak Giera körfezini doğu yakasından seyrettik. Karşı sahilde sabah geçtiğimiz rota çok güzel görünüyordu bu yakadan.

Siesta zamanı



Birkaç küçük yerleşimden sonra 225 kotlarındaydık ve Mytilini beliriverdi bulunduğumuz tepenin altında. Uçarcasına indik tepeyi ve otelin havuzunda serinledik.
Bu arada Kayhan ve Gürcan (!) alacağınız olsun sizin. Öyle üst başla havuza adam atmak ne demekmiş? soracağım bunun hesabını size bir dahaki turda..

           
                              

                                       
4.GÜN




Bugün dönüş günümüz. Akşam 19.00’da kalkacak feribotumuz. O saate kadar özgürüz. Herkes çarşı pazar alışverişte. Öğle saatlerinde siesta başlıyormuş ve 17.30’a kadar kapalıymış dükkanlar. Bisikletlerimizi gümrük binasına kilitleyip, kaleyi geziyoruz ilk önce. Kayhan, Özlem, Serpil, ben ve Ozan. Yamaçtaki çamlıktan geçerek ulaşılan kale oldukça bakımlı ve büyük geldi gözümüze. Arkeologlar kazı yapıyordu kalenin içinde.
 
 Mytilini kalesi...                                         
                                                                                                                                                                                                                                                                                  
                                                        
                                                       



Ozan, Özlem ve Kayhan kaleden sonra limana doğru ayrıldılar. Biz kaleye iki kilometre uzaklıkta olan ve sırtını yamaca dayamış antik tiyatroya doğru devam ettik. Mahallelerin taa içlerinden geçilerek gidiliyordu tiyatroya. Kasaplar ve mahalle bakkalları yaşamlarını hala sürdürüyorlar bu bölgede. Sokakların kesiştiği küçük meydanlara bakan ve önlerinde onlarca saksılardaki rengarenk çiçekli bahçeleriyle mahalle kahvehaneleri birkaç yaşlının tercih ettiği mekanlardı ancak. Pastanelerin vitrinlerindeki tatlı ve pasta çeşitliği de dikkat çekiciydi. Biz bu yolu da çok sevdik.

                            Ozan, İbrahim, Karen, Çiğdem, Mehtap ve Serpil...




İzmir Bisiklet Derneği üyeleri Midilli pasaport iskelesinde...

Hoşçakal Midilli...






Zehra-Jale feribotunun Giritli kaptanıyla
      köşkte muhabbet


Feribotla ilgili küçük bir not:Feribotun adı Zehra-Jale’ydi ilgimi çekmişti bu isim. Jale soyadlarıymış kaptanın ve çiçek yaprağının üzerine düşen kırağı demekmiş.

İzmir Bisiklet Derneği’ne, turda emeği geçen herkese, fotoğraflar için Serpil,Gürcan, Bülent, Kayhan ve Hasan’a teşekkürler. Bir sonraki turda görüşmek üzere..

Turu düzenleyen : İzmir Bisiklet Derneği
Tarih:16,17,18,19 Mayıs 2009
Seçilen güzergah uzunluğu: 246 km
Günde katedilen ortalama uzunluk: 82 km.
Topoğrafik yapı ve zorluk derecesi: Arazi oldukça kırık. Deniz seviyesiyle birleşen yollar dışında düz yol yok gibi. Fakat çıkışlar da inişler kadar zevkli.










4 yorum:

  1. Hiç bitmesini istemediğim, nitelikli bir seyahat dergisi gibi okudum ve izledim..Emeklerine, yüreğine sağlık İbrahim abi..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) ))) Sağolasın Günkutum..Görüşmek üzere

      Sil
  2. çok güzel be İbrahim.İyiki varsın derlerya:)İyiki varsın.

    YanıtlaSil
  3. Midilli, sevgilim... Ne hasretmişim meğer sana...
    Genç bir delikanlıyım Mytlini'de. Sevgilimle buluşacağım, kilisenin önüne gidiyorum bir çiçek alarak...
    Yüreğim pır pır ediyor bir serçe gibi... İniyorum limana, ağları tamir etmekte olan yaşlı balıkçının başına...
    Az şeyler geçirmedi bu dostlar beraber... Acılar sevinçler...
    Midilli, sevgilim... Ne hasretmişim meğer sana... Plomari’de vadide akan suyuna...
    Midilli, sevgilim... Ne hasretmişim meğer sana... Ne hasretmişim Molivos’ta esen rüzgârına...
    Midilli, sevgilim... Ne hasretmişim meğer sana... çarşıdaki kuşlarına, şehrindeki koşuşturmalara, sanki sende benden bir şeyler olan sokaklarına....
    Midilli, sevgilim...

    *Bir Boşnak şarkısından alıntıdır.

    YanıtlaSil